Rehabilitacja – to działa!

Chcielibyśmy przedstawić Państwu historię jednego z naszych psich pacjentów.

GAJA : 12 letnia suczka rasy Whest highland white terrier.

Nagle utraciła możliwość poruszania się. Przestała ruszać kończynami miednicznymi, później również piersiowymi. Nie mogła załatwić swoich potrzeb fizjologicznych, nie potrafiła jeść ani szczekać.

Właściciele niezwłocznie udali się do lekarza weterynarii, u którego Gaja otrzymała wstępną diagnozę : zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego – poliradiculoneuritis (zapalenie wielokorzeniowe).

Schorzenie charakteryzuje się występowaniem zapalenia obejmującego aksony oraz mielinę korzeni motorycznych organizmu, korzenie czuciowe pozostają zachowane.

Najczęściej , pierwszym objawem jest utrata głosu – niemożność szczekania. Często występuje również problem z przełykaniem, pojawia się kaszel oraz osłabienie mięśni. Choroba postępuje od strony doogonowej organizmu w kierunku głowy, natomiast cofa się od przodu, w kierunku ogona.

Terapię rozpoczęto przez podanie niezbędnych leków, wspomagających układ neurologiczny pacjenta.

Równolegle rozpoczęto terapię rehabilitacyjną, która składała się z dwóch spotkań dziennie, przez okres około 8 tygodni.

Neurorehabilitacja obejmowała:

– pionizacje wspomaganą (piłką typu peanut, rękoma terapeuty, piłką sensoryczną k9 fitbone) – by przygotowywać pacjenta do przyszłego samodzielnego utrzymywania swojego ciężaru ciała oraz chodu

– ćwiczenia bierne stawów oraz ćwiczeniach pt. rowerek (zapobiegające powstawaniu przykurczom torebek stawowych oraz wspomagające produkcję mazi stawowej)

– ćwiczeniach odruchu zginaczowego – w celu stymulacji układu nerwowego

– elektrostymulacje EMS mięśni

– naukę samodzielnego siadu, następnie chodu oraz naukę wstawania

– magnetoterapię (działanie przeciwzapalne)

Wykonywano sesje masaży pobudzających mięśnie przykręgosłupowe i kończyny oraz stymulacje specjalistycznym rollerem do akupunktury w celu pobudzania receptorów w opuszkach.

Terapie osteopatyczne obejmowały drenaż limfatyczny, którego celem było usprawnienia przepływu limfy oraz polepszenie pracy układu krwionośnego.

Następnie wprowadzono elementy kinezyterapii, której celem był rozwój masy mięśniowej. Wspomaganie koordynacji ruchowej pacjenta oraz rozwijanie propriocepcji (sensomotoryki) czyli ćwiczenia wspomagające odczuwanie swojego ciała w przestrzeni.

Ćwiczenia czynne obejmowały:

– ćwiczenia na poduszkach sensomotorycznych